Mijn zomer in Amerika heeft mijn leven op zoveel manieren veranderd. Zelfstandigheid, inspiratie en skills om de wereld te verbeteren, vrienden over de hele wereld en ervaringen die ik nooit zal vergeten – als ik het opnieuw zou kunnen doen, zou ik geen seconde twijfelen.
Ik had de eer om mee te doen aan de Study of the U.S. Insitutes on Environmental Issues, een programma over klimaatverandering aan de University of Nevada, Reno. Iets aan Nevada sprak altijd al tot mijn verbeelding, maar al mijn verwachtingen werden overtroffen. Het landschap is prachtig en als biologiestudent hoefde ik me geen seconde te vervelen (ik moest bijna huilen in het bos rondom Mount Rose, adembenemend!), maar ik heb zoveel geleerd over de Amerikaanse maatschappij en cultuur. Eerlijk gezegd had ik een heleboel vooroordelen over Amerikaans individualisme en onwetendheid, maar ik heb dat van een hele andere kant gezien nu. Er zit een schoonheid in hun gevoel van individuele vrijheid, het gevoel dat er geen grenzen zijn aan wat mogelijk is. Dat gevoel probeer ik vast te houden nu ik terug ben, net als het gevoel van empowerment dat de uitwisseling me gegeven heeft. Op bezoek gaan bij talloze instanties die zich inspannen voor een betere wereld en trainingen krijgen in leiderschap en communicatie, geeft je zelfvertrouwen in je kennis en skills, terwijl je je ook continu laat inspireren door je Europese medestudenten. Eerlijk gezegd kan klimaatverandering soms best overweldigend voelen en voordat ik naar Amerika ging probeerde ik eigenlijk er niet aan te denken, maar ik keer terug wetende wat er mogelijk is. Ons zomerprogramma mondde uit in individuele ‘community action plans’, waarbij je nadenkt over hoe je alles wat je geleerd hebt, kan gebruiken in je eigen land. Het verbaasde me hoeveel parallellen ik kon trekken tussen de Amerikaanse woestijn en het moerassige Nederland. Het programma heeft mijn passie weer aangewakkerd en dat ga ik dit komende jaar gebruiken om dat community action plan uit te voeren. Na afloop van je programma maak je onderdeel uit van een vrij selecte groep alumni en dat komt met veel mogelijkheden, mocht je op zoek zijn naar resources voor maatschappelijke projecten of misschien zelfs verdere uitwisselingen.
Het was zeker een sprong in het diepe om naar de V.S. te gaan, ik had niet eens een paspoort hiervoor. Gelukkig sta je er nooit alleen voor, de organisatie begeleidt je logistiek, en doordat alle deelnemers zich op onbekend terrein begeven, ontstaat er ook sneller een band. Mijn favoriete herinneringen zijn allemaal met hen, of het nu bij een food truck festival in een park is, of bij de rivier die door Reno loopt, of bij het klimpark bij Lake Tahoe, of verdwalen in de metro van Washington D.C. De uitwisseling bleef niet beperkt tot Reno, ’the biggest little city’, maar we hebben ook San Francisco en Washington D.C. bezocht. Het is natuurlijk erg leuk om daar even de toerist uit te hangen, maar die steden zijn zoveel meer dan Golden Gate en het Witte Huis. Durf van het gebaande pad te gaan. Ik praat nog steeds bijna dagelijks met mijn vrienden van het programma en we hebben al plannen om elkaar weer te zien.
