‘Onderzoek. Droom. Ontdek.’

 

In maart 2019 sprong ik een gat in de lucht, toen ik hoorde dat ik de Fulbright beurs gekregen had. Mijn droom werd werkelijkheid: ik kreeg de kans om 3,5 maand onderzoek te doen in de VS naar het Amerikaanse privacyrecht. Als dromen werkelijkheid worden, komt de praktijk om de hoek kijken. Op 15 augustus zou mijn scholarship beginnen en voor die tijd moest er van alles geregeld worden: visum, huisvesting, vliegtickets en ga zo nog maar even door. Met de hulp en ervaring van Fulbright Nederland werd al dit georganiseer gelukkig een stuk overzichtelijker. Zo had ik mijn visum begin juni in huis en was de huisvesting zelfs al in mei geregeld. Omdat ik als een van de eersten zou vertrekken naar de VS, moest ik veel regelen voordat het tijd was voor de pre-departure meeting in juni. Toch was deze meeting erg waardevol, omdat daar nog de nodige praktische zaken werden besproken. Open je bijvoorbeeld wel of geen Amerikaanse bankrekening en hoe vraag je een Amerikaans mobiel telefoonnummer aan? Dankzij de uitleg van drie mensen die het jaar ervoor in de VS waren geweest, werden ook deze laatste punten op de i gezet.

 

Voordat ik het wist was het augustus en zat ik in Baltimore, de stad waar mijn scholarship plaatsvindt. Ik ben op 10 augustus aangekomen in Baltimore, zodat ik rustig de tijd had om de stad te verkennen en mijn eerste lading boodschappen te halen bij de supermarkt. Zo kon ik ontspannen beginnen aan mijn scholarship en was ik op 15 augustus klaar om te starten met mijn onderzoek. En dat heb ik geweten! Op de eerste dag sprak ik verschillende collega’s op de afdeling Health Law van de University of Maryland. Iedereen was enthousiast over mijn onderzoek, ik kreeg ik van diverse mensen boeken en artikelen doorgestuurd en er zijn al plannen om met een Amerikaanse collega samen een artikel te schrijven. Ook schuif ik eind september aan bij een conferentie of Health Law en Ethics, wat georganiseerd wordt samen met het John Hopkins Medical Centre. Een beter begin had ik me niet kunnen wensen.

 

Ik zit nu ruim drie weken in Baltimore. Het is een stad die ik vooraf waarschijnlijk nooit op mijn ‘te-bezoeken-lijstje’ zou hebben gezet. Maar wat had ik dan veel gemist! Want Baltimore is een bruisende stad met schitterende musea en veel groen dankzij de diverse parken waar ik al heel wat uurtjes in heb doorgebracht. Natuurlijk heeft Baltimore ook wijken waar ik niet in mijn eentje rond kan en ga wandelen. Voordat ik een nieuw deel van de stad ga ontdekken, plan ik steeds eerst mijn route. Zo kan ik voorkomen dat ik voor verrassingen kom te staan en ineens in een wijk loop waar ik beter niet kan lopen. Ik ben iemand die een stad het liefst wandelend ontdekt. Zowel mijn collega’s op de universiteit als mijn buren zijn verbaasd dat ik iedere dag naar de universiteit loop. Dat is een wandeling van 25 minuten, dus waarom neem ik niet een ‘scooter’, zoals ze de elektrische steps noemen die hier veel door stad rijden? Niks voor mij, ik blijf wandelen. Uiteraard helpt het mooie weer, maar ook de mensen maken de dagelijkse wandeling meer dan de moeite waard. De mensen zijn hier vriendelijk en behulpzaam en ik heb al diverse gesprekjes gevoerd op straat, wachtend bij een stoplicht. Zo kreeg ik de tip voor een heerlijk Italiaans restaurantje waar ik de lekkerste panacotta ooit heb gegeten, dat had ik niet willen missen.

 

Intussen heb ik mijn eerste Amerikaanse feestje gehad, heb ik voor het eerst de fantastische Library of Congress in Washington bezocht waar ik voor mijn onderzoek naar de wetsgeschiedenis echt mijn hart kwijt kan, heb ik mijn eerste Amerikaanse Labor Day gevierd en mijn eerste American Football wedstrijd bijgewoond (Goooo Baltimore Ravens). Ik ben benieuwd wat ik de komende drie maanden nog aan nieuwe dingen ga ontdekken. Ik kijk er naar uit!

 

As my students went on stage and presented their speeches in a school auditorium in Haarlem, I sat in the audience filled with nervous excitement. My second year student gave a witty speech about speeches and my third year student shared a reflective talk about the little things in life. These were their thoughtful responses to the subject of this year’s Junior Speaking Contest, “What makes the world go ‘round?” This is a speech contest for second and third year pupils of bilingual schools in the Netherlands. Not only do the young Dutch students have to write an essay in English, they have to present that composition to an audience and answer impromptu questions from a panel in English as well. That’s brave.

I had the pleasure of working with and preparing two students from OSG Meergronden for the regional round in March. I assisted the English teachers in selecting the two students that would enter the competition and then worked closely with those individuals throughout the Autumn and Winter. The students and I had the freedom and flexibility to develop our own schedules and goals. We progressed from discussing themes and inspiration to playing with organization to editing and selecting vocabulary and, finally, to public speaking and pronunciation. I also presented them with possible panel questions and encouraged the students to think more deeply about their topics in the context of the larger world. In the end, the students crafted impressive two and a half to three minute speeches.

During the competition, I sat in the audience with the students’ teacher and families; I was part of the cheer squad! All participants were judged by a panel on specific criteria: link to theme, content/ structure, language and delivery, contact with audience, originality, handling of questions and time management. My favorite moments were greeting my students with a wide smile and positive attitude before the event, calming their nerves and congratulating them on their achievements afterward. During the short breaks, we cracked jokes and laughed while munching on classic Dutch treats, such as stroopwafels and apple pastries.

In reflection, this was such a positive and memorable experience from my time teaching as a Fulbright English Teaching Assistant. I had the opportunity to work individually with students, learn about their personal aspirations, broaden their skill sets and help them through a challenging task. They improved right before my very eyes and I was so impressed by their courage. It takes grit to write and present a speech on a weighty topic in your second or third language. With my background as an English-speaking American, a scholar and a teacher, I was able to build-up their confidence and provide unique support. The joy that I felt as a result of such a positive outcome will stay with me forever!