17 maart 2020. Die dag ontving ik een email die mijn volgende avontuur zou bepalen. Mijn vreugde was groot. Ik belde meteen iedereen op. Ik was geselecteerd voor een prestigieuze Fulbright beurs.
In diezelfde week sloot in Nederland de horeca en begon een stormloop om toiletpapier. Mijn vreugde sloeg al snel om in twijfel. Er was een ongekende pandemie gaande. Wat zou dat betekenen voor mijn droom om in de Verenigde Staten te studeren? Onzekere maanden volgden waarin de pandemie om zich heen greep en Trump de grenzen met Europa volledig sloot. In juli 2020 had ik de hoop naar Chicago te kunnen reizen en fysiek aan Northwestern te studeren nagenoeg opgegeven. Maar wat een geluk had ik. Ongeveer een maand voor de aanvang van mijn LLM-programma kwam er goed nieuws. Trump maakte een uitzondering voor studenten en via Fulbright had ik een visumafspraak kunnen bemachtigen. Mijn reis zou doorgaan.
Sinds eind augustus 2020 verblijf ik dan ook in het prachtige Chicago. De stad aan het meer, de stad van de architectuur, de stad van Obama. Ik wist meteen: dit is een stad waar ik met plezier ga wonen. Nu zeven maanden later is dit nog volledig waar. Ik volg met heel veel plezier de master in International Human Rights aan Northwestern Pritzker School of Law. Hoewel de studie met grotendeels online lessen er anders uitziet dan ik begin maart 2020 had gedacht, is de ervaring geweldig. Het collegegeld is hoog in de Verenigde Staten, maar je krijgt er ontzettend veel voor terug. De docenten zijn van het hoogste niveau, de buitenschoolse activiteiten zijn oneindig en als student heb je enorm veel invloed. Ik ontmoet wekelijks gerenommeerde advocaten en activisten, woon internationale conferenties bij en werk aan projecten in Myanmar en California. Ik leer meer dan ik had kunnen dromen.
Hoewel de studie en stad fantastisch zijn, zijn het de mensen die ik ontmoet die mijn avontuur compleet maken. Mijn studiegenoten en mede Fulbrighters komen letterlijk vanuit de hele wereld en brengen allemaal hun eigen ervaringen en perspectieven mee. Samen ontdekken we Amerikaanse tradities, reizen we naar diverse plekken en leren we over elkaars landen. Vrienden maken in een pandemie is een stuk lastiger, maar de vriendschappen die ontstaan zijn hechter dan ooit.
Het was een uitdaging om tijdens een pandemie naar de andere kant van de wereld te verhuizen. Alleen, naar een land waar verkiezingen en ook protesten gaande zijn. Ik heb echter geen seconde getwijfeld aan mijn keuze. Ik spendeer mijn dagen dan ook grotendeels met zoeken naar stages en banen om hier langer te kunnen blijven. Ik raad het iedereen aan!
